Myślący i czujący brzuch

Kiedy jesteś wściekły, naprawdę trudno Ci się powstrzymać przed zrobieniem lub powiedzeniem „czegoś”. Zazwyczaj czegoś nieprzemyślanego… Teraz zadam pytanie: czy rzucasz się na jedzenie, kiedy jesteś głodny? Czy mimo to potrafisz zjeść spokojnie? Zgoda, czasem dajesz się ponieść obżarstwu, zwłaszcza kiedy nikt nie patrzy… ;) Jednak zwykle w przypadku jedzenia panujesz nad sobą. W przypadku złości też można się tego nauczyć.

Po pierwsze musisz uwierzyć: funkcje myślenia i odczuwania nie są odseparowane od siebie. Uczucia nie powstają, jak dotychczas sądzono, w jednym rejonie mózgu (układzie limbicznym), ale w kilku miejscach odpowiedzialnych za różne zadania, co wywiera silny wpływ na Twoje myślenie. Mózg pracuje nie lokalnie, ale jako jednolity system.*

Mało tego, brzuch też ma uczucia! Twój układ pokarmowy może stracić równowagę, czasem reagując gwałtownie, pod wpływem psychicznego obciążenia. Okazało się, że posiadasz jelitowy układ nerwowy, a przełykiem, żołądkiem, jelitem cienkim i grubym steruje więcej niż sto milionów komórek nerwowych!** Znasz to przyjemnie uczucie, które odczuwasz po jedzeniu, zawdzięczasz to dużej ilości serotoniny w brzuchu. Medycyna już dawno udowodniła to, co kiedyś było uważane za urojenia: Twoja intuicja mieści się w brzuchu. Pomaga Ci ona w podejmowaniu decyzji, sygnalizując strach, złość, czy zdenerwowanie.

Pamiętasz na pewno niejeden „skurcz żołądka” w kryzysowej sytuacji, czy choćby przed egzaminem. Oczywiście Twój myślący i czujący brzuch jest w stałym kontakcie z mózgiem i przesyła do niego wszystkie reakcje i informacje.** Dlatego nie podejrzewaj swojego dziecka o symulowanie, kiedy przed pójściem do przedszkola, szkoły, lekarza czy w innej sytuacji skarży się na ból brzucha. Okaż zainteresowanie, zrozumienie i współczucie pomagając mu rozwiązać napotkany problem i uporać się z emocjami.

Nie istnieje jedno centrum uczuć. Za ich powstawanie i odczuwanie odpowiedzialne jest całe Twoje ciało. Dawniej uważano, że umysł jest narzędziem sterującym, ciało zaś jedynie jego posłusznym sługą. Tymczasem mózg i ciało to nierozłączny organizm.

A teraz spróbujmy porozmawiać rzeczowo, odkładając jednocześnie uczucia na potem – to jest niemożliwe do zrealizowania! Myślenie i odczuwanie są nierozerwalnie związane i tworzą związek na całe życie. Przy pozytywnych emocjach cała inteligencja funkcjonuje bez zarzutu i jest gotowa na nowe doświadczenia. Negatywne emocje przeszkadzają w tym, hamują myślenie i powodują powracanie przykrych myśli. Procesy intelektualne i emocjonalne są organicznie powiązane. Z tego też powodu przytulanie pomaga w nauce o wiele bardziej niż najlepszy program komputerowy - zostało to potwierdzone przez naukowców z USA. Tomografia wykazała, że każde czułe głaskanie i przytulanie działa jak naciśnięcie guzika na miliardy neuronów, które wtedy łączą się w sieci. „Kiedy trzymamy dziecko w ramionach i rozmawiamy z nim, jest to ogromna doza energii dla jego inteligencji. Słowa lotem błyskawicy pokrywają mózg.”**

Podsumujmy: przeciwstawienie rozumu i uczucia oraz oddzielenie ciała od umysłu (z jego myślami i uczuciami) to przesądy, które należy odłożyć do lamusa.

„Tak więc uczucia nie przeszkadzają w myśleniu, lecz przeciwnie, to właśnie nasza zdolność emocjonalnego zabarwiania doświadczeń umożliwia rozsądne myślenie.”
- „Skarbnica edukacji dobrego serca” - Charmaine Liebertz