Opinie naszych użytkowników

Pragnę serdecznie podziękować za wspaniałe pomysły i ciekawe materiały z których korzystam już od jakiegoś czasu w pracy z dziećmi. Wasza strona jest po prostu fantastyczna(...)
Agnieszka K.

Wczoraj byłam bezradna jak pomóc mojemu dziecku w nauce tabliczki mnożenia. A dzisiaj jestem szczęśliwa, że dzięki Pani pomocy, mojemu dziecku udało się ruszyć z miejsca.
Beata z Łodzi

Bardzo często korzystam z serwisu SuperKid.pl... Jest świetny, kapitalny, rozwija wyobraźnię, kreuje osobowość, rozwija zainteresowania :) Dziękuję.
Elżbieta J., mama i nauczycielka

Czytaj inne opinie »

W 2020 r. SuperKid.pl otrzymał
NAGRODĘ GŁÓWNĄ
w konkursie
ŚWIAT PRZYJAZNY DZIECKU,
w kategorii: Internet.
Organizatorem konkursu jest:
Komitet Ochrony Praw Dziecka.

Chcę wiedzieć więcej - KONIE

Oto odpowiedzi do quizu:

koń
1. Siano to ważny składnik diety konia.
1. Co jedzą konie?
Głównie trawy.

Konie to zwierzęta roślinożerne, które żywią się głównie trawami. Częstym składnikiem ich paszy jest owies, uważany za cenny i treściwy składnik pokarmowy dla koni. Zaraz za nim ważnym elementem ich diety jest siano, czyli skoszone i wysuszone niedojrzałe rośliny zielne różnego rodzaju.

Bardzo wartościowym pokarmem są również zielonki – pasza złożona z zielonych części roślin, które uzupełniają dietę tych zwierząt o niezbędne substancje odżywcze. Ten rodzaj pokarmu konie mogą same pobierać, pasąc się na pastwisku. Wypas ma pozytywny wpływ na zwierzę, gdyż koń wybiera rośliny, na które ma apetyt i jednocześnie swobodnie porusza się na świeżym powietrzu.

Uzupełnieniem diety konia są różnego rodzaju przekąski – do ulubionych i najzdrowszych należą jabłka, marchewki i buraki. Rodzaj pokarmu, który koń spożywa, powinien być dostosowany do rasy, wieku oraz rodzaju pracy, którą zwierzę wykonuje. Bardzo ważne jest również, aby pamiętać o stałym dostępie do wody, gdyż koń wypija od 20 do 60 litrów dziennie.

koń
2. Tapir jest przedstawicielem
nieparzystokopytnych.
2. Koń to zwierzę:
nieparzystokopytne.

Konie należą do zwierząt nieparzystokopytnych, grupy obejmującej duże ssaki lądowe. Ich nazwa ma związek z charakterystyczną cechą kończyn. Zwierzęta te posiadają dobrze rozwinięty trzeci, środkowy palec, a pozostałe zwykle są zredukowane bądź w ogóle zanikają. Inaczej jest u zwierząt parzystokopytnych (np. sarna, jeleń), u których występują dwa dobrze rozwinięte palce zakończone racicą.

Bardzo dawno temu grupa zwierząt nieparzystokopytnych była reprezentowana przez wiele gatunków, lecz większość wyginęła – do czasów współczesnych przetrwało jedynie kilkanaście z nich. Warto wspomnieć o wymarłym wiele milionów lat temu nosorożcu Paraceratherium, który należał do największych ssaków lądowych w historii Ziemi – jego wzrost wynosił około 5 metrów, a waga dochodziła nawet do 20 ton.

Współcześnie nieparzystokopytne obejmują koniowate, nosorożce i tapiry. Wiele gatunków tych zwierząt jest zagrożonych wyginięciem, a największe niebezpieczeństwo stanowi dla nich człowiek.

koń
3. Muła można rozpoznać po długich uszach i krótkiej grzywie.
3. Muł jest mieszańcem:
międzygatunkowym.

Muł jest mieszańcem międzygatunkowym. Oznacza to, że jest potomkiem dwóch różnych gatunków – klaczy (samicy) konia domowego i ogiera (samca) osła.

Jak zatem wygląda muł? Otóż ma on cechy zarówno konia, jak i osła. Ich połączenie spowodowało, że ten mieszaniec jest zwierzęciem silnym i wytrzymałym na trudne warunki. Muła możemy poznać między innymi po długich uszach i stojącej krótkiej grzywie.

Ze względu na dużą wydajność w pracy oraz mniejsze zapotrzebowanie na pokarm niż koń, muł wykorzystywany jest od dziesiątków lat głównie do przenoszenia ciężkich towarów, często na obszarach, w których nie radzą sobie inne zwierzęta, na przykład na terenach górskich.

koń
4. Źrebię konika Falabella.
4. Jak nazywa się rasa najmniejszych koni na świecie?
Falabella.

Rasa najmniejszych koni na świecie – Falabella – wywodzi się z Argentyny. Powstała w XIX wieku, a nazwa tych koni pochodzi od nazwiska rodziny, która zapoczątkowała ich hodowlę. Wzrost tych zwierząt sięga mniej niż 75 centymetrów w kłębie, czyli w najwyższym punkcie tułowia. Nie są to jednak kuce – koniki Falabella mają bardziej proporcjonalną budowę ciała oraz niższy wzrost.

Zwierzęta tej rasy hoduje się głównie jako zwierzęta do towarzystwa. Można je również wykorzystać jako naturalne „kosiarki” :-). Koniki świetnie nadają się do wożenia małych dzieci. Mogą również skakać przez przeszkody – ale bez jeźdźca, gdyż ich delikatne ciało i słabe kości nie są w stanie udźwignąć zbyt dużego ciężaru.

Koniki Falabella z uwagi na swój charakterystyczny wygląd oraz łagodny charakter zyskały duży rozgłos na całym świecie. Właścicielem konia tej rasy był między innymi prezydent Stanów Zjednoczonych – John F. Kennedy.

koń
5. Młody konik uczy się biegać
w towarzystwie mamy.
5. Jak długo trwa ciąża u klaczy konia?
11 miesięcy - jak u płetwala błękitnego.

Ciąża u klaczy konia trwa 11 miesięcy (około 335-340 dni). Samica konia rodzi zazwyczaj jedno źrebię. Rzadko zdarzają się ciąże bliźniacze, które są niebezpieczne zarówno dla maluchów, jak i dla mamy.

Aby klacz urodziła zdrowe źrebię, należy zapewnić jej odpowiednią dawkę ruchu oraz zadbać o prawidłowe żywienie. Poród odbywa się zwykle na leżąco, dlatego trzeba starannie przygotować miejsce, w którym będzie się on odbywał.

W krótkim czasie po porodzie młody koń musi napić się pierwszego mleka matki, tzw. siary. Jest to kluczowy moment, który może wpłynąć na przeżycie malca. Ten drogocenny napój uruchamia pracę układu pokarmowego źrebięcia oraz zawiera niezbędne składniki pokarmowe i substancje podnoszące odporność zwierzęcia.

Choć początkowe próby stawania źrebięcia na nóżkach kończą się zazwyczaj upadkiem, to wkrótce udaje się mu postawić pierwsze kroki. Młody konik szybko staje się w pełni sprawny i już po kilku godzinach może wesoło biegać i skakać na pastwisku.

koń
6. Odpoczynek na stojąco.
6. Czy konie potrafią spać na stojąco?
Tak, w ten sposób zwykle odpoczywają.

Koń potrafi spać na stojąco i najczęściej w takiej pozycji odpoczywa. Wszystko dzięki specyficznej budowie jego ciała. Ma on zdolność utrzymania przednich nóg w bezruchu, blokując w nich stawy. W ten sposób mięśnie zwierzęcia nie męczą się.

W przypadku tylnych nóg ta zdolność jest mniejsza, dlatego śpiący koń odstawia je na zmianę – gdy jedna noga odpoczywa, to druga utrzymuje ciężar ciała. Odpoczywający koń jest czujny i gdy tylko poczuje zagrożenie, w mgnieniu oka potrafi odblokować stawy i ruszyć do ucieczki.

Najgłębszy sen koń może uzyskać w pozycji leżącej. Zatem dlaczego rzadko odpoczywa w ten sposób? Powodem jest obawa przed potencjalnym zagrożeniem. Zwierzę ma większe szanse na ucieczkę, stojąc niż leżąc. Koń pozwala sobie na relaks w pozycji leżącej tylko wtedy,
gdy czuje się bardzo bezpiecznie.

koń
7. Jabłko to smakowita przekąska
dla konia.
7. Czy konie powinny jeść kostki cukru?
Nie, ponieważ cukier jest niezdrowy dla koni.

Cukier w nadmiarze szkodzi tak ludziom,
jak i zwierzętom. Dlatego słodka przekąska w postaci kostek cukru nie jest zdrowa dla konia. Spożywanie ich może być przyczyną różnych chorób - cukrzycy lub wrzodów żołądka. Grozi to również pogorszeniu się kondycji zwierzęcia. Koń karmiony niezdrowymi słodkościami może być narażony na częstsze odrobaczanie.

Najlepiej zastąpić tę przekąskę zdrowymi słodkościami. Idealnym deserem dla tego zwierzęcia będą jabłka, buraki lub marchewki.

koń
8. Podkowy chronią końskie kopyta.
8. W jakim celu podkuwa się końskie kopyta?
W celu ochrony kopyt przed ścieraniem.

Podkowy przybija się koniom do kopyt, aby zapobiec ich ścieraniu. Dzikie konie żyjące na wolności w naturalny sposób kontrolują ich długość. Ścierają je podczas dalekich wędrówek, gdy poszukują pożywienia.

Wykorzystywanie udomowionych koni do różnych prac przyczyniło się do zbyt szybkiego ścierania się kopyt tych zwierząt. Na kopytach bowiem spoczywa cały ciężar ciała, a w pracy zwierzę często dźwiga dodatkowy ładunek, co przyspiesza ich zużywanie. Innym utrudnieniem dla koni jest poruszanie się na nienaturalnym dla nich podłożu (kamieniste drogi, asfalt).

Jak radzono sobie z problemem zbyt szybko ścierających się kopyt? W czasach starożytnych zakładano koniom sandały wykonane na przykład z korka lub skóry. Jednak taka ochrona sprawdzała się na krótko – sandały bardzo szybko się niszczyły. Momentem przełomowym było wynalezienie podków. Pierwsze wzmianki o tych metalowych elementach pochodzą ze średniowiecza. Pojawienie się ich w Europie datuje się na okres V-X wieku.

Przykute podkowy chronią kopyta przed ścieraniem, ale jednocześnie powodują ich stałe przyrastanie na długość. Zbyt długie kopyta przyczyniają się do zmiany postawy konia i utrudniają zwierzęciu poruszanie się. Konieczne jest zatem co jakiś czas rozkucie kopyt, ostruganie do odpowiedniej długości i ponowne ich okucie. Ważna jest również prawidłowa pielęgnacja kopyt zgodnie z powiedzeniem: „Zdrowe kopyta to zdrowy koń”.

Wszelkie prawa do zdjęć są zastrzeżone.