Chcę wiedzieć więcej - TYGRYSY

1. Tygrysy uwielbiają pływać.

Koty słyną z tego, że nie lubią się kąpać. Woda nie jest jednak straszna królom dżungli – tygrysom. To świetni pływacy, którym nie przeszkadza mokre futro. Chętnie wchodzą do rzek i jezior, w których czują się doskonale. Młode tygrysy lubią się bawić w wodzie, a dorosłe nieraz nurkują podczas polowania. Te silne zwierzęta potrafią przemierzyć z nurtem prawie trzydzieści kilometrów.

Tygrysy nie traktują kąpieli jako zabiegu higienicznego. Aby wyczyścić sierść, po prostu ją wylizują – podobnie jak inne koty.

2. Ten tygrys jednocześnie nasłuchuje dźwięków dochodzących z dwóch różnych stron.

Tygrysy, jako drapieżniki, mają dobrze rozwinięte wszystkie zmysły, ale to głównie słuch zapewnia im sukces w polowaniach. Wspaniały odbiór różnych odgłosów zawdzięczają nie tylko wewnętrznej budowie ucha, ale i ruchomej małżowinie, którą obracają na boki, by lepiej zlokalizować źródło dźwięku.

Tygrysy doskonale wiedzą, czy szelest liści jest wywołany wiatrem, czy nieostrożnym stąpaniem innego zwierzęcia. Swoje ofiary rozpoznają po odgłosach – gdy są głodne, nadstawiają uszu, a same poruszają się bezszelestnie.

3. Ryk pantery nie wróży nic dobrego.

Tygrysy to duże koty – tak jak lwy, gepardy czy pumy. Nie ze wszystkimi tymi gatunkami łączy je jednak ten sam stopień pokrewieństwa. Ich najbliższymi kuzynami są lwy, jaguary i lamparty. Wraz z nimi tygrysy należą do grupy zwierząt zwanej panterami. Natomiast gepardy, pumy czy żbiki należą do podrodziny małych kotów.

Pantery jako jedyne koty potrafią ryczeć. Umiejętność tę zawdzięczają wyjątkowej budowie kości gnykowej – znajduje się ona w szyi i bierze udział w wydawaniu dźwięków. U tygrysów, lwów, jaguarów i lampartów kość ta jest dużo bardziej giętka i ruchoma niż u innych przedstawicieli rodziny kotowatych.

Nasze domowe mruczki nie potrafią ryczeć. Jak więc łatwo odgadnąć, są one bliżej spokrewnione z gepardem, pumą czy żbikiem niż z ryczącymi panterami (czyli tygrysem, lwem, jaguarem i lampartem).

4. Czy króla dżungli uda się uratować przed zagładą?

Szacuje się, że na początku XX wieku Azję zamieszkiwało 100 000 tygrysów. Dziś zostało ich około 4000. Drastyczny spadek liczebności tych drapieżników był spowodowany nadmiernymi polowaniami oraz zajmowaniem i niszczeniem miejsc występowania tygrysów.

Te potężne drapieżniki nie muszą się obawiać żadnego stworzenia – poza nieodpowiedzialnymi ludźmi. Trzy podgatunki niedawno wyginęły – nie spotkamy już nigdy tygrysa kaspijskiego, balijskiego ani jawajskiego, a winę za to ponosi wyłącznie człowiek.

5. Temu młodemu tygrysowi zima niestraszna.

Tygrysy występują w rozmaitych środowiskach – od tropikalnych lasów po mroźne krainy. Na południu Azji, w gorącym, wilgotnym klimacie zamieszkują między innymi dżungle i nadmorskie bagna. Natomiast na północy, gdzie zimą temperatura spada do –40°C, spotkać je można w tajdze, czyli lesie składającym się głównie z drzew iglastych. Te wielkie koty świetnie się czują także w górach – w Himalajach są spotykane do wysokości prawie 4000 metrów nad poziomem morza.

Sawanny to rozległe, trawiaste tereny leżące w Afryce. Są domem innych potężnych drapieżników – lwów. Być może niedługo będą się one musiały podzielić przestrzenią ze swoimi azjatyckimi kuzynami. Niektóre próby ratowania tygrysów przed wyginięciem polegają bowiem na przenoszeniu ich na afrykańskie sawanny. Naukowcy mają nadzieję, że tygrysy, którym człowiek odebrał prawie wszystkie tereny do życia, będą mogły przetrwać na innym kontynencie.

6. Ten tygrys mieszka w parku narodowym.

W Indiach żyje ponad połowa wszystkich tygrysów świata. Mają tam znaczenie religijne – są symbolem siły i odwagi i – według wierzeń – często towarzyszą bogom. Niestety nawet w tym kraju to zwierzęta rzadkie, wymagające ochrony.

Tygrysy można spotkać także w innych krajach Azji, jednak wszędzie są one nieliczne. Przykładowo, we wschodniej Rosji występuje tygrys syberyjski, w Chinach – chiński, a w Tajlandii – indochiński. Żyją głównie w parkach narodowych i rezerwatach przyrody, ponieważ tylko na terenach chronionych mają szansę na przetrwanie.

7. Zapasy z mamą to świetna zabawa i dobry trening.

Tygrysy rodzą się ślepe i całkiem bezbronne. Przez pierwszych kilka tygodni w ogóle nie opuszczają kryjówki, w której przyszły na świat. Dorastają pod troskliwą opieką mamy – tygrysica je karmi, a gdy są wystarczająco duże i silne, uczy, jak samodzielnie zdobywać pożywienie.

Młode tygrysy rozstają się z matką, kiedy mają około dwóch lat. Zajmują wtedy własne terytoria, na których będą żyły samotnie. Po osiągnięciu dojrzałości na krótko łączą się w pary. Samiec nie bierze udziału w wychowywaniu młodych – małe stada tygrysów to kocięta i ich matka.

8. Ten tygrys ma już swoje lata.

Tygrysy nie są długowieczne – na wolności dożywają najwyżej kilkunastu lat. Pierwsze dwa lata spędzają z matką, po czym rozpoczynają samodzielne życie. Po kolejnych dwóch latach osiągają dojrzałość i stają się rodzicami.

W niewoli tygrysy żyją dłużej – jeśli człowiek zapewni im dobre warunki, mogą osiągnąć wiek 20 lat i więcej. Najstarszy znany tygrys zmarł, gdy miał 26 lat. Nosił imię Guddu i był mieszkańcem hinduskiego zoo.