Chcę wiedzieć więcej – WĘŻE

1. Zrzucony naskórek węża.

Węże charakteryzują się grubą i suchą skórą, która chroni je przed utratą wody i urazami mechanicznymi. Pokryta jest łuskami wytwarzanymi przez zrogowaciały naskórek.

Węże od czasu do czasu muszą go zrzucić, ponieważ spowite grubą, twardą skórą nie są w stanie rosnąć. Linienie związane jest także ze zużyciem się obecnego pokrycia ciała. Dlatego co jakiś czas stary naskórek ulega złuszczeniu i zostaje zastąpiony nowym.

2. Na grzbiecie żmii widnieje
charakterystyczny zygzak.

Żmiję zygzakowatą możemy spotkać na terenie prawie całej Europy – również w Polsce, gdzie wąż ten jest objęty częściową ochroną gatunkową. Występuje przede wszystkim w podmokłych lasach, na torfowiskach, rumowiskach skalnych czy wilgotnych łąkach. Obszary te muszą być jednak dobrze nasłonecznione, by zwierzę mogło się wygrzewać w promieniach słońca.

Długość żmii sięga około 80 cm, przy czym samce są zwykle krótsze od samic. Wzdłuż całego ciała, po stronie grzbietowej, ciągnie się ciemny zygzak. W Polsce występują trzy barwne odmiany tego gada: brązowa, szara i czarna.

W skład diety żmii wchodzą przede wszystkim małe kręgowce, np. myszy i ryjówki. Wąż prowadzi skryty tryb życia i unika kontaktu z człowiekiem – ukąszenia zdarzają się bardzo rzadko, gdyż zwierzę zwykle wybiera ucieczkę.

3. Język węży ma dwa końce.

Niezwykle istotnym narządem u węży jest język. Ma on charakterystyczny wygląd – jest stosunkowo długi i rozdwaja się na końcu. Wąż utrzymuje język w ciągłym ruchu, ponieważ jego zadaniem jest rozpoznawanie substancji chemicznych znajdujących się w powietrzu. Zwierzę w taki sposób bada przestrzeń, która go otacza.

Gdy język wraca do wnętrza jamy gębowej gada, przekazuje pobrane substancje chemiczne specjalnemu organowi – narządowi Jacobsona. Odpowiedzialny jest on za odbieranie bodźców chemicznych i przetwarzanie ich. To pozwala wężowi rozpoznawać dane otoczenie oraz wyczuwać ofiarę i podążać jej śladem.

4. Anakonda zielona.

Anakonda zielona jest jednym z największych węży na świecie. Należy do rodziny dusicielowatych. Zamieszkuje Amerykę Południową, a dokładniej dorzecza Amazonki oraz Orinoko. Wąż ten prowadzi ziemnowodny tryb życia.

Długość ciała anakondy może sięgać około 4 metrów. Na wolności zwierzę dożywa średnio 10 lat, w niewoli natomiast – nawet 30. Poluje na ssaki, ptaki, ryby i inne gady.

Atak na ofiarę przeprowadza bardzo sprawnie. Owija się wokół swojej zdobyczy, po czym silnym uściskiem miażdży ciało ofiary, co bardzo szybko doprowadza do jej śmierci. Wąż zjada swój łup, zaczynając od głowy, i połyka go w całości. Duży posiłek może wystarczyć gadowi nawet na kilka tygodni.

5. Ogon zakończony grzechotką.

Grzechotniki to jedne z najniebezpieczniejszych jadowitych węży. Ich nazwa pochodzi od grzechotki – narządu ostrzegawczego znajdującego się na końcu ogona tych gadów. Zaniepokojony wąż zwija się i głośno grzechocze, informując w ten sposób inne zwierzęta o swojej obecności. Jedną z najgłośniejszych grzechotek może się pochwalić grzechotnik teksaski występujący w Ameryce Północnej.

Grzechotka jest zbudowana z pustych, suchych i połączonych ze sobą keratynowych segmentów. Pochodzą one z przekształconych łusek pokrywających koniec ogona węża. Gdy gad porusza ogonem, segmenty wibrują i ocierają się o siebie, co wyzwala charakterystyczny dźwięk grzechotki. Po każdym linieniu grzechotnikowi przyrasta kolejny pierścień zmodyfikowanych łusek.

6. Aktywność węży zależy od warunków
atmosferycznych.

Węże są zwierzętami zmiennocieplnymi. Do tej grupy zaliczamy płazy, gady, ryby i bezkręgowce.

Temperatura ciała tych zwierząt jest uzależniona od temperatury otoczenia. Oznacza to, że aktywność organizmów oraz przebieg ich różnych procesów życiowych są związane z warunkami atmosferycznymi.

Aby wąż mógł wyjść ze stanu odrętwienia, jego ciało musi zostać ogrzane do odpowiedniej temperatury – to pozwala mu normalnie funkcjonować, np. zdobywać pokarm i go trawić. Gdy zbliża się pora chłodów, zwierzę zapada w stan hibernacji.

7. Zęby jadowe.

Ukąszenie przez jadowitego węża może spowodować utratę zdrowia lub nawet życia, dlatego należy działać bardzo szybko. Osobie ugryzionej należy podać surowicę przeciwjadową, zawierającą przeciwciała – białka, które zniszczą jad w jej organizmie.

Zanim przetransportujemy ukąszonego człowieka do lekarza, należy odpowiednio się nim zaopiekować. Poszkodowany powinien się uspokoić, gdyż panika powoduje podwyższenie ciśnienia krwi i przyspieszenie tętna, co wzmaga prędkość rozprzestrzeniania się jadu w organizmie. Należy również unieruchomić ukąszoną kończynę w taki sposób, aby rana znajdowała się poniżej serca.

Nie wolno natomiast wysysać jadu ani nacinać miejsca ukąszenia – to może tylko pogorszyć stan zdrowia poszkodowanego. Obrzękłą i bolącą ranę najlepiej zabezpieczyć jałowym opatrunkiem i jak najszybciej udać się do punktu medycznego.

Aby nie musieć doświadczać tak drastycznych przeżyć, warto być czujnym i zachować ostrożność w miejscach, gdzie występują jadowite węże. Wychodząc w teren, należy zakładać buty zakrywające kostkę oraz patrzeć pod nogi. Gdy napotkamy węża, najlepiej ostrożnie od niego odejść i pozwolić mu spokojnie się od nas oddalić. Pamiętajmy, że gady te atakują ludzi wyłącznie ze strachu, w samoobronie – nie zbliżajmy się do nich, nie dokuczajmy im, a unikniemy zagrożenia.

8. Pyton siatkowy.

Pyton siatkowy jest obecnie uznawany za najdłuższego węża na świecie. Należy on do rodziny dusicielowatych – jednych z największych węży. Średnia długość pytona wynosi prawie pięć metrów, przy czym samice charakteryzują się większymi rozmiarami ciała niż samce. Maksymalna długość ciała przedstawicieli tego gatunku może sięgać nawet dziewięciu metrów. Masa tych gadów również jest imponująca – najcięższe węże mogą ważyć ponad 200 kilogramów.

Pyton siatkowy występuje w Azji. Jest związany przede wszystkim z wilgotnymi terenami leśnymi i różnymi zaroślami, zwykle położonymi blisko wody. Wąż ten poluje przede wszystkim na ptaki oraz ssaki.