Chcę wiedzieć więcej – WIELBŁĄDY

1.Cielę wielbłąda ma bardzo długie nogi
i widoczny zarys garbu.

Wielbłądzia ciąża trwa do 15 miesięcy. Zwykle rodzi się jedno młode. Pije ono mleko matki i dorasta u jej boku. Cielęta wielbłądów mają charakterystyczny wygląd – ich nogi są bardzo długie, a na grzbiecie widnieje zarys przyszłego garbu. Tworzą go głównie skóra i włosy. Garb staje się widoczny dopiero z czasem, gdy wypełni się tłuszczem. W zależności od stopnia nagromadzenia tej substancji zapasowej jest mniejszy lub większy.

2. Podróżując po Australii – obok rodzimych zwierząt – możemy spotkać wielbłąda.

Wielbłądy trafiły do Australii w XIX wieku. Były to przede wszystkim wielbłądy jednogarbne – dromadery. Dzięki tym zwierzętom ludzie mogli przemierzać i poznawać trudne, pustynne tereny kraju. Z czasem Australijczycy zaczęli sami hodować wielbłądy, które rozmnożyły się na dużą skalę.

Gdy samochody stały się bardziej powszechne, wielbłądy w dużej mierze przestały być używane jako środek lokomocji i transportu. Dlatego zwierzętom tym zwracano wolność, dzięki czemu rozprzestrzeniły się po Australii. Warto również dodać, że wiele wielbłądów po prostu uciekało z hodowli.

Obecnie wielbłądy te tworzą największą na świecie zdziczałą populację dromaderów. Są jednak obcym elementem w przyrodzie Australii. Wielbłądy w poszukiwaniu wody przemierzają znaczne odległości, co stwarza wiele problemów. Stworzenia te stanowią konkurencję dla zwierząt od zawsze mieszkających na tamtejszych pustyniach. Niszczą również roślinność, która jest ich pożywieniem, oraz miejsca ważne kulturowo dla tubylców – Aborygenów.

Wiele osób nadal jednak czerpie korzyści z hodowli wielbłądów. Pozyskuje się od nich np. pożywne i zdrowe mleko. Bardzo popularne są również przejażdżki na wielbłądach, które pozwalają turystom przeżyć niezapomniane chwile na australijskich bezdrożach.

3. Samiec wielbłąda.

Gdy rozpoczyna się okres godowy, samce wielbłądów stają się agresywne. Wydają groźne odgłosy, prezentują swoją siłę, a z pysków toczy im się biała piana. Między wojującymi o względy samic wielbłądami dochodzi zwykle do różnych kłótni. Zwierzęta te mogą popychać się i uderzać nawzajem długimi szyjami. Najsilniejszy samiec wygrywa walkę.

W hodowli męskie osobniki sprawiają wiele trudności, dlatego zwykle poddaje się je kastracji. Polega ona na usunięciu narządów płciowych. Ten zabieg powoduje, że samce stają się łagodniejsze, ale nie mogą mieć potomstwa. Do rozmnażania dopuszcza się tylko te zwierzęta, które – z punktu widzenia człowieka – mają najlepsze cechy.

4. Dromader ma tylko jeden garb.

Wielbłąd jednogarbny został udomowiony około pięciu tysięcy lat temu na Półwyspie Arabskim i obecnie występuje tylko jako zwierzę hodowlane. Zdziczałe osobniki tego gatunku możemy spotkać w Australii. Dromader hodowany jest w Azji i Afryce, m.in. w Somalii, Sudanie i Etiopii.

5. Karawana wielbłądów na pustyni.

Wielbłądy to niezwykłe zwierzęta, które potrafią znieść bardzo trudne warunki panujące na pustyniach. W skład ich diety wchodzą rożne rośliny. Grube wargi umożliwiają wielbłądom bezpieczne zrywanie liści, które często rosną na kolczastych gałęziach. Zwierzęta te znane są z umiejętności przetrwania dłuższych okresów bez wody i jedzenia. W garbach na grzbietach gromadzą tłuszcz, który w razie potrzeby wykorzystują jako źródło energii.

Wielbłądy muszą zmagać się z wszędobylskim piaskiem, który – niesiony przez wiatr – dostaje się w różne zakamarki ciała. Dlatego uszy tych zwierząt są małe i mocno owłosione. Oczy wielbłądów chroni przed piaskiem podwójny rząd grubych rzęs. Gdy podczas burz piaskowych wiatr mocno wieje, wielbłądy mogą zamykać nozdrza, by nie zostały zapchane przez tumany piasku.

Temperatury powietrza na pustyniach znacznie się zmieniają – dni mogą być upalne, a noce zimne. W utrzymywaniu odpowiedniej temperatury ciała wielbłądom pomaga sierść – chroni ona przed przegrzaniem, ale również przed utratą ciepła.

Wielbłądy charakteryzują się jeszcze jednym ciekawym przystosowaniem do życia na pustyni. Mają dwa palce i bardzo szerokie stopy, które przeciwdziałają zapadaniu się w piaszczyste wydmy.

6. Baktriany to masywne
i silne zwierzęta.

Dzikie baktriany możemy spotkać w Azji na terenach Chin i Mongolii. Zamieszkują m.in. pustynię Gobi. Wielbłądy te są niestety zagrożone wyginięciem. Czynnikami, które wpływają na zmniejszenie ich liczebności, są przede wszystkim polowania, zatrucie środowiska oraz ataki wilków. Obecnie w Mongolii i Chinach żyje około tysiąca dzikich baktrianów.

7. Wielbłądy wykorzystywane są m.in.
do transportu towarów.

Wielbłądy to zwierzęta użytkowe. Należą do stworzeń, które wspierają człowieka w wielu różnych dziedzinach życia.

Kiedyś wielbłądy były głównym środkiem transportu i lokomocji dla ludów koczowniczych. Zwierzęta te słyną ze swojej wytrzymałości – potrafią pokonywać znaczne odległości w trudnych warunkach i przenosić ciężkie ładunki. Dromader jest w stanie podróżować bez jedzenia i picia nawet siedem dni. Wielbłądy mogą spełniać również funkcję zwierząt wierzchowych (obok koni czy osłów). W niektórych krajach azjatyckich i afrykańskich są używane przez wojsko i policję.

Obecnie wielbłądy hoduje się m.in. dla mięsa. Pozyskuje się od nich również mleko bogate w takie składniki jak białka, witamina C i żelazo. Z wielbłądziej sierści człowiek otrzymuje wysokiej jakości wełnę. Wyrabia się z niej np. koce, dywany, namioty i liny. Rękodzieła te cenione są
na całym świecie i osiągają wysokie ceny.

8. Młody Beduin i jego wielbłądy.

Beduini to ludzie pustyni, a wielbłądy są dla nich prawdziwym skarbem. Wielu Beduinów prowadzi koczowniczy tryb życia – osoby te mieszkają w namiotach i podróżują od miejsca do miejsca, przemierzając pustynne tereny na wielbłądach.

Mleko pozyskiwane od tych zwierząt jest bardzo ważnym składnikiem diety koczowników. Kiedyś było człowiekowi niezbędne do przetrwania na pustyniach. Obecnie jest także źródłem zarobków. Wędrowcy oprócz wielbłądów hodują również inne zwierzęta, np. kozy i owce.

Wielu Beduinów porzuciło wędrowny tryb życia, by osiąść w miastach. Znakomita znajomość pustyń oraz umiejętność poruszania się po tych terenach sprawiła, że wielu z nich podjęło pracę w turystyce. Ogromnym zainteresowaniem wśród urlopowiczów cieszą się wycieczki na wielbłądach po pustynnych szlakach. Beduini organizują również wyścigi wielbłądów. Kiedyś robiono to głównie w ramach uroczystych spotkań, a dziś jest to jedna z atrakcji dla zwiedzających. W wielu miejscach organizowane są też konkursy wielbłądzich piękności.