Chcę wiedzieć więcej - ŻABY

1. Skóra żab pokryta jest śluzem i ma zdolność wchłaniania wody i tlenu.

Skóra żab jest bardzo cienka i dobrze ukrwiona. Jej wierzchnia warstwa – naskórek – ma zdolność przepuszczania wody. W związku z tym żaby nie muszą pić wody, ale mogą pozyskiwać ją poprzez skórę w trakcie pobytu w zbiorniku wodnym oraz w czasie przemieszczania się w wilgotnej roślinności.

Niestety woda może także parować z powierzchni ciała tych płazów. Dlatego we wnętrzu ich skóry umieszczone są specjalne gruczoły śluzowe, których wydzielina pokrywa całe zwierzę i ogranicza utratę wody.

Skóra płazów ma także funkcję oddechową – tlen rozpuszcza się w warstwie śluzu i łatwo przechodzi do podskórnych tętnic, a stąd rozprowadzany jest wraz z krwią po całym ciele. Ta cecha skóry powoduje, że nawet leżąc na dnie zbiornika wodnego, żaby potrafią oddychać, nie wynurzając się na powierzchnię wody.

2. Ta żaba spędzi zimę zagrzebana w glebie.

Późną jesienią, gdy temperatura otoczenia mocno spada, zwierzęta te zapadają w hibernację. Niektóre z nich, np. żaba śmieszka, opadają na dno zbiorników wodnych, gdzie częściowo zagrzebane w mule spowalniają swoje procesy życiowe. Dzięki przepuszczalnej skórze, mogą pobierać tlen rozpuszczony w wodzie i nie muszą wypływać na powierzchnię, by zaczerpnąć powietrza. Inne żaby, jak np. żaba moczarowa, wychodzą z wody i wyszukują sobie różnego rodzaju kryjówki na lądzie, w których zapadną w hibernację.

Jak to się dzieje, że żaby nie zamarzają? W najważniejszych narządach ich ciała utrzymywane jest duże stężenie cukru – glukozy, która zapobiega ich zamarzaniu, podczas gdy pozostałe organy są „skute lodem”. Taka częściowo zamarznięta żaba może wydawać się martwa, ale gdy tylko się ociepli, zwierzę powraca do życia :).

3. Język żab jest przyrośnięty przednim końcem do dna jamy gębowej i jest bardzo lepki.

Język żab wcale nie jest aż tak długi, jak jest to przedstawiane w różnych kreskówkach. Przykładowo ciało żaby trawnej ma długość około 9 centymetrów, a długość jej języka wynosi 3 centymetry. Gdybyśmy my, ludzie, mieli takie proporcje języka w stosunku do długości naszych ciał, sięgałby on nam prawie do pępka!

Język żab jest dodatkowo przyrośnięty swoim przednim końcem do dna jamy gębowej (nasz język przyrasta tylnym końcem) i stąd, po wyciągnięciu go na zewnątrz, może sięgać dość daleko. Pokryty jest on bardzo gęstym i lepkim śluzem, który działa jak taśma klejąca i ułatwia zdobywanie pokarmu. Może być także błyskawicznie wyrzucany przez zwierzę na zewnątrz - jest to tak szybki ruch, że ludzkie oko nie jest w stanie go zarejestrować. To naprawdę doskonały organ do polowania!

4. Duże oczy żab pomagają im w przełykaniu pokarmu.

Mimo, że oczy żab rzeczywiście umieszczone są po bokach głowy, obrazy z obojga oczu nakładają się na siebie tak, że zwierzęta te widzą obiekty znajdujące się z przodu ich ciała. Dodatkowo pole widzenia każdego z oczu jest na tyle szerokie, że żaby widzą także to, co znajduje się za nimi bez konieczności spoglądania w tył.

Oczy żab rzeczywiście mają 3 powieki: górną, dolną i tzw. migotkę, która jest przeźroczysta i służy dodatkowej ochronie oczu, zwłaszcza w czasie zanurzenia pod wodą.

To może być dla Ciebie zaskakujące, ale przełykanie pokarmu u żab odbywa się przy udziale ruchu gałek ocznych! Żaby nie potrafią żuć i przełykać pokarmu, ponieważ brak im do tego specjalnych mięśni. Gdy w pysku znajduje się duży kąsek, żaba na krótką chwilę zamyka powieki i wciąga swoje gałki oczne w głąb jamy gębowej, a ruch ten popycha pożywienie do przełyku. Stąd pokarm oczywiście trafia już do żołądka, gdzie jest trawiony. Teraz, gdy zobaczysz mrugającą żabę, nie myśl, że puszcza do Ciebie oczko – ona po prostu przełyka :).

5. Jedna żaba potafi złożyć do wody tysiące jajeczek, z których wylęgną się kijanki.

Żaby to zwierzęta jajorodne, a ich jaja nazywamy skrzekiem. Pokryte są one galaretowatą osłonką, która chroni je przed wysuszeniem i umożliwia zarodkom pobieranie tlenu. Jaja składane są zazwyczaj w grupach - przyczepiane są do roślin podwodnych albo swobodnie pływają po powierzchni zbiorników. Sposób składania skrzeku jest dość charakterystyczny dla poszczególnych gatunków płazów, więc po wyglądzie jaj często możemy rozpoznać, do którego gatunku należą. Po krótkim okresie czasu (od 6 do 21 dni) z jaj wylęgają się larwy żab, które nazywamy kijankami.

6. Kijanki oddychają skrzelami i żywią się głównie roślinami.

Kijanki żab są głównie roślinożerne. Odżywiają się one drobnymi roślinami, m.in. glonami, które albo filtrują z wody przy pomocy skrzeli, albo zeskrobują za pomocą pyszczka z podwodnych kamieni i gałęzi. Mimo że nie posiadają one zębów jak dorosłe osobniki, niektóre kijanki mogą polować na drobne bezkręgowce. Czasem pożerają też mniejszych przedstawicieli własnego gatunku. Takie zjawisko nazywamy kanibalizmem.

7. Dzięki rezonatorom samiec potrafi śpiewać naprawdę głośno!

Żaby znane są z głośnych nawoływań, które można usłyszeć wiosną w godzinach wieczornych i porannych. Mimo że przedstawiciele obu płci mogą wydawać dźwięki, to głośne wiosenne chóry żab zawdzięczamy samcom. Te pieśni mają za zadanie zwabić samice do zbiornika wodnego. Ponieważ każdy gatunek żab ma trochę inny repertuar dźwięków, samice rozpoznają odgłosy wydawane przez samce swojego gatunku.

By żabie śpiewy roznosiły się jak najdalej w środowisku i przyzywały jak najwięcej pań, panowie wyposażeni są w specjalne uchyłki jamy gębowej zwane rezonatorami. Są to cienkościenne worki, których nadymanie powoduje, że wydawane dźwięki są dużo głośniejsze. Dla samców żab śpiewanie to bardzo ryzykowna sprawa, bo przecież nie tylko samice mogą usłyszeć ich nawoływania – dookoła jest pełno drapieżników! Żabi kawalerowie są naprawdę odważni.

8. Traszka to przedstawiciel płazów ogoniastych, które przez całe życie zachowują ogon.

Żaby to przedstawiciele płazów bezogonowych. Rzeczywiście ich kijanki mają ogon, ale zanika on w trakcie procesu przeobrażenia w dorosłego osobnika. Spośród polskich płazów do tej grupy należą też ropuchy, kumaki, rzekotka i grzebiuszka.

Płazy ogoniaste to zwierzęta, których ogon nie zanika w trakcie rozwoju, ale funkcjonuje przez całe życie osobnika. W Polsce mamy kilku przedstawicieli tej grupy – są to 4 gatunki traszek i 1 gatunek salamandry.

Natomiast przedstawicieli płazów beznogich nie spotkamy w Polsce. Zwierzęta te nie mają kończyn, a swoim wyglądem przypominają dżdżownice. Zamieszkują wilgotne gleby obszarów tropikalnych.

9. W kręgosłupie żab nie ma kręgu, który pozwala na obracanie głowy na boki.

Głowa żab ma bardzo ograniczoną ruchliwość – zwierzęta te mogą poruszać nią tylko w płaszczyźnie góra-dół, czyli wykonywać niewielkie ruchy potakujące. Nie są za to w stanie obrócić jej ani w prawo, ani w lewo. Wynika to ze sposobu połączenia ich czaszki z kręgosłupem.

U ssaków, ptaków i gadów w odcinku szyjnym kręgosłupa występują dwa specyficzne kręgi, które umożliwiają ogromną ruchliwość ich głowy: dźwigacz (odpowiedzialny za utrzymanie ciężkiej głowy na szyi) i obrotnik (służy obracaniu głowy). Żaby niestety nie mają obrotnika i z tego powodu ich głowa ma ograniczony zakres ruchów. Mimo to nie muszą one wcale przemieszczać całego ciała, by obejrzeć się za siebie. Ich oczy mają przecież bardzo szerokie pole widzenia i zwierzęta te są w stanie zobaczyć zbliżającego się drapieżnika bez przymusu obracania się.