Chcę wiedzieć więcej - ŻYRAFY

1. Wysoka żyrafa dostrzega drapieżniki już z bardzo daleka, więc warto kręcić się w jej pobliżu - tak, jak robią to te zebry.

Cechą wszystkich zwierząt należących do ssaków jest posiadanie 7 kręgów w odcinku szyjnym kręgosłupa. Mimo że żyrafa ma najdłuższą szyję wśród wszystkich zwierząt, to jest przecież ssakiem. Jej szyja może mieć nawet 2 metry długości i cała opiera się na dokładnie 7 kręgach. Są one jednak dużo dłuższe i masywniejsze niż kręgi innych ssaków – mają nawet po 28 centymetrów długości. To tyle, ile mierzy cały odcinek piersiowy kręgosłupa dorosłego człowieka!

2. Żeby się napić, żyrafy muszą ugiąć swoje długie nogi albo stanąć w rozkroku.

Żyrafy, podobnie jak inne zwierzęta, potrzebują wody do przeżycia. Te, które żyją w bardzo suchych środowiskach, uzyskują ją, jedząc soczyste liście. Ale gdy tylko napotkają zbiornik wodny, chętnie z niego piją – jednorazowo mogą pochłonąć nawet 38 litrów wody. Wymaga to od nich jednak dużego wysiłku, ponieważ – aby dosięgnąć powierzchni wody – muszą one uklęknąć lub rozszerzyć przednie nogi. Są wtedy bardzo czujne, by nie stać się ofiarą jakiegoś czającego się w pobliżu drapieżnika.

3. Mała żyrafa pije mleko, podczas gdy jej mama posila się pysznymi liśćmi akacji.

Samica żyrafy rodzi zazwyczaj jedno młode. Maluch jest wysoki na około 2 metry i waży od 47 do 100 kilogramów. Zaraz po urodzeniu, w ciągu 5-20 minut potrafi on już w miarę stabilnie stać na nogach przy swojej mamie, a około godzinę po porodzie zaczyna pić mleko. W ciągu pierwszych 3 tygodni mała żyrafa zazwyczaj odpoczywa w wysokiej trawie, a jej mama posila się liśćmi z pobliskiego drzewa. Po miesiącu młode żyrafy gromadzą się w niewielkich grupach, których bezpieczeństwa strzeże kilka samic, podczas gdy inne żerują. Maluchy mogą być także zostawiane same sobie na cały dzień. Po raz pierwszy małe żyrafy jedzą liście, mając około 3-4 miesiące, a całkowicie uniezależniają się od matki, gdy mają około 1-1,5 roku. Samce żyraf nie biorą udziału w wychowywaniu swojego potomstwa.

4. Walki na szyje samców żyraf wyglądają jak taniec, ale ich celem
jest określenie, kto jest silniejszy.

Żyrafy to dość pokojowo nastawione do siebie zwierzęta. Jednak w czasie okresu rozrodczego samce walczą ze sobą, by ustalić, kto jest silniejszy i zdobyć jak najwięcej samic. Walki te polegają na… uderzaniu się szyjami i głowami wyposażonymi w słynne, podobne do rogów wyrostki – ossikony. Czasem polega to tylko na delikatnym pocieraniu się szyjami, ale ciosy mogą być też bardzo silne i gwałtowne, co może doprowadzić do zranienia przeciwnika. Po walce, która może trwać pół godziny, samce pokojowo rozchodzą się, a zwycięzca nie przegania przegranego osobnika.

5. Galopująca żyrafa musi stawiać swoje tylne nogi po zewnętrznej stronie przednich, bo inaczej jej długie kończyny mogłby się poplątać.

Głównym sposobem poruszania się żyrafy jest chód. W czasie chodzenia żyrafa jednocześnie przesuwa do przodu nogi znajdujące się po jednej stronie ciała (czyli np. przednią i tylną prawą nogę), a następnie obydwie kończyny drugiej strony ciała. Taki typ chodu nazywamy inochodem. Podobnie poruszają się np. wielbłądy. Żyrafy potrafią też biegać, a dokładniej - galopować. W tym czasie przesuwają do przodu dwie przednie kończyny, a następnie dwie tylne, które stawiane są zawsze po zewnętrznej stronie przednich nóg. W podobny sposób biegają… króliki. Galopujące żyrafy poruszają się z prędkością nawet 60 kilometrów na godzinę.

6. Taki sposób odpoczynku nie jest częsty u żyraf, bo są wtedy bardziej narażone na atak drapieżników.

Żyrafy śpią zarówno w dzień, jak i w nocy. Okresy snu, których może być kilka w ciągu doby, są jednak bardzo krótkie i trwają do kilku minut. Żyrafy śpią zazwyczaj w pozycji stojącej i dość płytkim snem, mając na wpół otwarte oczy i czujnie nasłuchując – stale strzegą się przed drapieżnikami. Zdarza się, że w nocy żyrafy kładą się na chwilę na ziemi i zginając nogi oraz szyję, opierają głowę na tylnej części swoich ciał.

7. Tutaj lwica poluje na młodą żyrafę, ale dorosłe osobniki też mogą paść ofiarą lwów.

Żyrafy rzadko padają ofiarą drapieżników, ale stado lwów stanowi zagrożenie nawet dla dorosłych osobników, np. w Parku Narodowym Krugera w południowej Afryce są stałym pokarmem w jadłospisie tamtejszych lwów. Żyrafy nie są jednak całkowicie bezbronne – ich silne kopniaki mogą powalić na ziemię niejednego drapieżcę. Młode żyrafy niestety nie są już tak sprawne w obronie – z łatwością mogą zostać upolowane przez lwy, likaony, lamparty, hieny czy krokodyle.

8. Język żyrafy jest bardzo długi,
giętki i ma ciemne zabarwienie.
Za jego pomocą zwierzę może
precyzyjnie oderwać wybrany
przez siebie liść z drzewa.

Język żyrafy jest długi, ale nie osiąga aż 80 centymetrów. Narząd ten dorasta do 45-50 centymetrów i jest bardzo giętki. Cała jego powierzchnia pokryta jest specjalnymi brodawkami, które chronią go przed pokłuciem przez ciernie akacji – ulubionego drzewa żyrafy. Żyrafy wytwarzają bardzo dużo gęstej śliny, która dodatkowo chroni wnętrze jamy ustnej przed zranieniem.

Łaty na sierści żyrafy, oprócz funkcji kamuflażu przed drapieżnikami, służą usuwaniu nadmiaru ciepła z organizmu zwierzęcia. Pod każdą łatą znajduje się sieć naczyń krwionośnych, które pod wpływem gorąca rozszerzają się i przepływająca przez nie krew oddaje ciepło na zewnątrz. To taki żyrafi system chłodzący.

Serce dorosłej żyrafy może ważyć 11 kilogramów i ma trudne zadanie – musi pompować krew bardzo wysoko w górę, w stronę głowy zwierzęcia. Musi więc osiągać dość duże rozmiary, by sprostać temu zadaniu. Dodatkowo organ ten ma bardzo grube ściany – nawet do około 7 i pół centymetra – i bije około 170 razy na minutę (u człowieka około 70 razy na minutę).

Najbliższym kuzynem żyrafy jest okapi – zwierzę o kształcie ciała przypominającym żyrafę, ale o dużo krótszej szyi. Jego grzbiet i boki ciała są brązowe, a tylne i przednie nogi pokryte są paskami, jak u zebry. Tak samo jak żyrafy, okapi mają długie, giętkie języki, ale w przeciwieństwie do żyraf tylko samce posiadają ossikony – podobne do rogów wyrostki na głowach. Zwierzęta te żyją w lasach tropikalnych środkowej Afryki.