Rozwój emocjonalny - Ćw. 10

Mało się dzisiaj mówi o tym, jak ważną rzeczą w życiu jest umiejętność rezygnacji z czegoś na rzecz drugiej osoby, rodziny czy dobra społecznego. A przecież chcemy, aby kiedyś nasze dziecko umiało zrezygnować z wypadu na narty czy imprezę, aby spędzić z nami święta, albo zaopiekować się chorym rodzicem czy rodzeństwem…

Ćwiczenie pierwsze pozwala dzieciom przeżyć przyjemność ze sprawiania innym radości. Pokazuje, jaki to ma pozytywny wpływ na codzienne życie z innymi i uczy ufności.

Ćwiczenie drugie jest zabawą, na której przebieg dzieci mogą mieć wpływ, trenując przy tym kontrolowanie impulsywnego zachowania.

1. „Dobre duszki” – ćwiczenie dla dzieci od 6 do 99 lat :)

Uwagi: Dobrze jest rozpocząć zabawę przy okazji rodzinnego spotkania, kiedy jest nas więcej. Jeśli to możliwe, bawimy się całą rodziną, wciągając w nią - oprócz dzieci - również babcię, dziadka, ciocię i wujka, albo przynajmniej nianię, no i oczywiście mamę i tatę obowiązkowo. Wszystkim wyjaśniamy zasady gry.

Zabawa:

Wszyscy zapisujemy swoje imiona na kartkach lub, jeśli są wśród nas maluchy, rysujemy postacie z charakterystycznymi cechami, tak by dziecko nie miało wątpliwości, kogo wylosowało. Składamy je i wrzucamy do koszyka, kapelusza, woreczka itp. Mieszamy i każdy losuje jedną kartkę (jeśli wyciągnie ze swoim imieniem, losuje jeszcze raz). Nie zdradzamy, kto kogo wylosował, wszystko ma odbywać się w tajemnicy, dzięki czemu napięcie zostaje utrzymane do końca zabawy.

Ustalamy czas, na przykład jeden dzień lub tydzień, w którym każdy musi zrobić możliwie jak najwięcej dobrych rzeczy, jako duszek, dla osoby, którą wylosował. Dobrymi uczynkami „dobrego duszka” mogą być:

• narysowane serduszko ze słowami „Miłego dnia”, „Cieszę się, że jesteś”, „Kocham Cię”, „Jak pięknie się uśmiechasz”, „Brak mi Ciebie, gdy Cię nie ma” itp., podłożone do kieszeni płaszcza, do czytanej książki, przy talerzu na stole itd.
• miłe słowa z rana, po powrocie do domu, na dobranoc
• czuły uścisk na pożegnanie, telefon z pytaniem o wczorajszy dzień, o zdrowie, o samopoczucie… etc.

Kiedy upłynie wyznaczony czas, każdy wciela się w detektywa i zgaduje, kto jest jego dobrym duszkiem. :) Ale uwaga: można pozostawiać fałszywe tropy! Na koniec każdy musi zdemaskować swojego dobrego duszka i podaje własne przypuszczenia, a duszek potwierdza je albo zaprzecza.

Wskazówki:

Za pierwszym razem wybieramy krótki czas i pomagamy dzieciom w przygotowaniu nic nie kosztujących dobrych uczynków. Po osiągnięciu pewnej wprawy możemy się spodziewać eksplozji pomysłów ze strony dzieci (i własnej). Zaraz po zabawie z wyczuciem omawiamy, co było dobre, a co mogłoby być lepsze – w ten sposób unikniemy ewentualnego rozczarowania.

2. "Zwierzyniec" – ćwiczenie dla dzieci od 4 do 9 lat. Wystarczy 10-20 minut.

Przebieg zabawy: Spacerujemy z dziećmi po pokoju, na zmianę rzucając hasła, które ułożą się w historię. Towarzyszy temu naśladowanie. Wołamy np. „Idą słonie!” Każdy naśladuje słonia z długą trąbą, aż padnie nowe hasło, np. „Piją z wodopoju!” – słonie schylają się i piją. „Polewają się wodą!”, „Kładą się na piasku!”, „Turlają się!” itd.

Wskazówki:

Trzeba dzieciom wyjaśnić, że należy spacerować uważnie i obserwować innych tak, aby nie przerywać sobie i nie wpadać w słowo. Można się umówić, że po każdej komendzie każdy liczy po cichu do 10, aby dzieci nie wymieniały swoich propozycji zbyt szybko.

Pomysły na ćwiczenia w artykułach „Samokontrola (1)” oraz „Samokontrola (2)” zaczerpnęłam z książki „Skarbnica edukacji dobrego serca” Charmain Liebertz.