Chcę wiedzieć więcej - BIEDRONKI

1. Tu widać wyraźnie dwie pary skrzydełek.

Biedronki mają dwie pary skrzydełek: zewnętrzne, twarde skrzydełka chitynowe (to te czerwone, które widać na zewnątrz) i wewnętrzne, widoczne w czasie lotu. Wewnętrzna para błoniastych skrzydeł służy biedronkom do wzbijania się w powietrze, a zewnętrzna, nazywana pokrywami, do ochrony delikatnych skrzydeł, ukrytych pod spodem.

Biedronka jest jednym z wielu przedstawicieli chrząszczy, dlatego mówiąc, że biedronka jest chrząszczem - mówimy prawdę.

Prawdą jest również, że nazywa się ją bożą krówką. Dawno temu, w średniowieczu, kojarzono biedronki z Matką Boską i nazywano je krówkami Matki Bożej, co później skrócono do bożej krówki. Ta ludowa nazwa przetrwała do dziś.

3. Biedronka dwukropka - nietrudno ją rozpoznać :).

Na świecie żyje ponad 4000 gatunków biedronek, różniących się od siebie m.in. deseniem na pokrywach skrzydełek. W Polsce najbardziej pospolita jest biedronka siedmiokropka - z siedmioma czarnymi, regularnie rozmieszczonymi kropkami na jasnoczerwonych pokrywach. Często możemy też spotkać biedronki dwukropki (z czarnymi kropkami na czerwonym tle lub odwrotnie: z czerwonymi kropkami na czarnym tle).

Biedronki zwykle żyją 2-3 lata. Gdyby liczba ich kropek wskazywała na wiek, nigdy nie spotkalibyśmy biedronki siedmiokropki, nie mówiąc już o biedronkach, których pokrywy
zdobi nawet ponad 20 kropek.

4. Oj, tutaj biedronka miałaby prawdziwą ucztę :).

Można powiedzieć, że biedronki to prawdziwe drapieżniki. Choć znane są także gatunki odżywiające się roślinami lub mikroskopijnymi grzybami, zdecydowana większość biedronek to groźni mięsożercy. Groźni, ale wyłącznie dla niewielkich owadów, przede wszystkim dla mszyc ;).

Aparat gębowy biedronek jest wyposażony w silne głaszczki szczękowe, które są doskonale przystosowane do miażdżenia pokarmu. Jedna biedronka dziennie może zjeść nawet 200 mszyc.

5. O takim "stadku" biedronek marzy każdy ogrodnik.

Mszyce - przysmak biedronek - to prawdziwe utrapienie właścicieli sadów i ogrodów, ponieważ niszczą im uprawy. Są bardzo żarłoczne - wysysając z roślin sok, bardzo je osłabiają, przez co rośliny chorują lub nawet obumierają.

Mszyce żerują nie tylko w sadach i ogrodach. Spotkać je można także m.in. w lasach, na polach i łąkach. Rośliny często są atakowane także przez inne szkodniki, którymi biedronki chętnie się odżywiają. Dlatego owady te uznaje się za bardzo pożyteczne zwierzątka.

6. Z tej poczwarki wkrótce wydostanie się urodziwa biedronka.

Zjedzenie biedronki może mieć przykre konsekwencje dla drapieżnika. Nie dość, że owady te są naprawdę niesmaczne, to dla niektórych mięsożerców mogą być nawet... trujące. A wszystko to dzięki bardzo ciekawemu przystosowaniu do obrony przed drapieżnikiem - w sytuacji zagrożenia biedronki wydzielają związki chemiczne o nieprzyjemnym smaku i zapachu.

Krew tych zwierząt również odstrasza ewentualnych wrogów. Zaniepokojona biedronka wypuszcza ją na zewnątrz swojego ciała przez specjalne szparki w stawach nóg. Czy widziałeś kiedyś żółte kropki pozostawione przez biedronkę na Twojej dłoni? To właśnie hemolimfa, czyli owadzia krew - biedronki kontrolują takie "krwotoki" i upuszczając swoją krew, nie robią sobie żadnej krzywdy. Zapach hemolimfy biedronek jest bardzo nieprzyjemny dla drapieżników, które często rezygnują z ataku, gdy biedronka wypuści kilka jej kropli.

Wielu mięsożerców nigdy nie skosztuje biedronki, ponieważ nawet nie spróbuje na nią zapolować. To dzięki jaskrawym i kontrastowym barwom, jakie zdobią pokrywy tych owadów. Takie zestawy kolorów w świecie zwierząt są charakterystyczne dla gatunków trujących lub po prostu niesmacznych. Jak widać, biedronki ostrzegają, że nie warto się nimi żywić.

7. Mszyce żerują często na żółtych kwiatach.

I to nie dlatego, że to ich ulubione kolory :). Otóż mszyce, za którymi biedronki przepadają, często żerują na kwiatach o żywych kolorach. Więc jeśli założysz np. żółtą koszulkę, nie zdziw się, jeśli wkrótce obsiądą Cię boże krówki :).

8. Larwa biedronki - może nie piękna, ale za to bardzo pożyteczna.

Większość biedronek odżywia się głównie mszycami - uwielbiają je nie tylko dorosłe osobniki, ale i larwy gatunków drapieżnych.

Owady te na ogół składają jajeczka w miejscach, gdzie jest dużo mszyc. Dzięki temu malutkie, ruchliwe larwy mają dostęp do ulubionego pokarmu zaraz po wykluciu się z jajeczek. To bardzo ważne, bo młode biedronki są baaardzo żarłoczne :). Na fotografii obok możesz zobaczyć larwę biedronki - czy odgadłbyś, że ten dziwny "stwór" będzie kiedyś śliczną bożą krówką?

Wyrośnięta larwa po jakimś czasie przestaje się "objadać" i lepką wydzieliną przymocowuje do liścia tylny koniec ciała. Wisząc nieruchomo, powoli przeobraża się w poczwarkę, a następnie w małą biedronkę, jeszcze bez kropeczek. Ostateczny kolor i kropki pojawiają się trochę później, zwykle po kilku godzinach.

Cały okres rozwoju biedronki (jajo - larwa - poczwarka - dorosły owad) trwa (w sprzyjających warunkach) około miesiąca. Czyli biedronka dorasta dużo szybciej niż Ty :-). Ale i żyje dużo krócej.