Chcę wiedzieć więcej - PINGWINY

1. Ten pingwin skalny wyczyścił już swoje pióra i teraz - za pomocą dzioba - pokrywa je tłustą wydzieliną.

Pingwiny, mimo że nie potrafią latać, należą do gromady ptaków. I, podobnie jak wszystkie zwierzęta z tej grupy, posiadają pióra. Ich pióra są jednak dużo krótsze niż pióra przeciętnego ptaka. Są także sztywniejsze, mocno natłuszczone i gęsto ułożone – wszystko po to, by podczas pływania uniemożliwić wodzie przenikanie w okolice skóry. Ułożone są w trzech zachodzących na siebie dachówkowato warstwach, a w przestworach pomiędzy nimi zatrzymywane jest powietrze, co dodatkowo izoluje pingwiny przed zimnem i zamoczeniem.

Każdy pingwin musi bardzo dbać o swoje upierzenie – czyści je codziennie i natłuszcza wydzieliną ze specjalnego gruczołu kuprowego, by pióra dobrze spełniały swoją funkcję. Raz do roku pingwiny przechodzą proces zwany pierzeniem, podczas którego stare i zużyte pióra wymieniane są na nowe. Wymiana piór trwa od 13 do 30 dni. W tym okresie pingwin nie wchodzi do wody, ponieważ część jego piór traci swoje izolujące właściwości.

2. Ten pingwin równikowy chłodzi się, rozkładając szeroko na boki swoje skrzydła.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, że pingwiny żyją tylko w zimnym klimacie, 4 gatunki pingwinów występują na obszarach, gdzie temperatura może być bardzo wysoka. Są to: pingwin przylądkowy, pingwin peruwiański, pingwin magellański i równikowy. Ich pióra są zbudowane podobnie jak ich kuzynów z zimnych terenów, w związku z czym musiały wykształcić kilka przystosowań, by pozbyć się nadmiaru ciepła.

Jednym ze sposobów jest szerokie rozłożenie skrzydeł na boki, co zwiększa powierzchnię ich ciał i ułatwia ochładzanie organizmu. Jeśli to nie pomaga, pingwin szeroko otwiera dziób i zaczyna dyszeć. Dodatkowo pingwiny te, w przeciwieństwie do ptaków z zimnych terenów, na swoich ciałach posiadają niewielkie fragmenty niepokryte piórami (tzw. apteria, najczęściej wokół dziobów) – funkcją tych obszarów jest właśnie oddawanie ciepła.

3. Ryba na obiad? Żaden problem! Ostre krawędzie dzioba oraz haczykowate wyrostki na podniebieniu i języku pingwina nie pozwolą jej się wyślizgnąć!

Pingwiny mają doskonały wzrok i to głównie nim posługują się podczas polowania. Większość polowań odbywa się na głębokości 15-18 metrów, ale głębokość nurkowania zależy często od gatunku pingwina i dostępności pokarmu. Pingwiny cesarskie potrafią nurkować nawet do 500 metrów, by zdobyć pożywienie. Pingwiny spędzają bardzo dużo czasu na morzu i pokonują od 15 (pingwiny Adeli) do 900 kilometrów (pingwiny królewskie) w czasie jednej wyprawy po pokarm. Najdalej wyruszają pingwiny cesarskie – w czasie polowania mogą przepłynąć nawet 1500 kilometrów.

Pingwiny, jak wszystkie ptaki, nie mają zębów. Jednak ponieważ polują na śliskie zwierzęta (np. ryby), posiadają specjalne kolczaste wyrostki na podniebieniu i języku, które uniemożliwiają ofierze wyślizgnięcie się z ich paszczy.

4. Szybki prysznic? Czemu nie?
Można przy okazji napić się
trochę wody.

Pingwiny piją taki rodzaj wody, do której w danym momencie mają dostęp. Przedstawiciele gatunków, które żyją w cieplejszym klimacie, piją słodką wodę ze strumieni i oczek wodnych, a także mogą zlizywać ją ze swoich piór po ulewnym deszczu. Ptaki żyjące na zimnych obszarach mogą po wyjściu z wody zjadać kawałki śniegu. Podczas pobytu w morzu lub oceanie, pingwiny piją wodę słoną. Dla wielu zwierząt jest to niebezpieczne, ponieważ nie mają one możliwości pozbycia się nadmiaru soli ze swoich organizmów. Ale nie dla pingwinów! Podobnie jak inne ptaki morskie, posiadają one specjalne gruczoły nosowe (umieszczone przy dziobie), których zadaniem jest właśnie usuwanie nadmiaru soli.

5. Gniazdo pingwina maskowego to kopiec kamieni, bo to jedyny materiał na Antarktydzie nadający się do jego budowy.

Przedstawiciele większości gatunków pingwinów budują gniazda przed złożeniem jaj. Nie są to jednak bardzo skomplikowane konstrukcje. Np. pingwiny Adeli budują kopce z kamieni. Ponieważ w miejscu, w którym żyją (Antarktyda), kamienie nie są łatwo dostępnym surowcem, zdarza się, że sąsiadujące ze sobą pary kradną je od siebie nawzajem. Pingwiny przylądkowe, żyjące w Afryce, swoje gniazda zakładają w wykopanych przez siebie norach, by zabezpieczyć siebie i jaja przed mocno grzejącym słońcem. Wnętrze takiej nory wyściełają wszystkimi materiałami, jakie mogą znaleźć, np. gałązkami, piórami czy liśćmi. Tylko pingwiny cesarskie i królewskie nie budują gniazd. Złożonym przez samicę jajem opiekuje się samiec, przytrzymując je na swoich stopach i zakrywając specjalnym fałdem skóry.

6. Małe pingwiny królewskie, podobnie jak maluchy wszystkich gatunków pingwinów, mają zupełnie inny kolor upierzenia od swoich rodziców.

Małe pingwiny wykluwają się ślepe i bezbronne. Ich ciało pokryte jest cienką warstwą szarych lub brązowych piór, jednak nie są one w stanie same utrzymać odpowiedniej temperatury ciała. Maluchy nie mogą także wchodzić do wody, ponieważ ich pióra nie są wodoodporne. Po kilku godzinach od wyklucia pingwinki otwierają oczy i zaczynają prosić o jedzenie.

U wszystkich gatunków pingwinów zarówno samiec, jak i samica zajmują się pisklęciem – ogrzewają je i przynoszą mu upolowane i częściowo już nadtrawione ryby. Gdy maluchy podrosną, oboje rodziców może wyruszyć na polowanie, a w tym czasie pingwinki gromadzą się w tzw. przedszkolach – przytulają się do siebie i ogrzewają nawzajem, czekając na mamę i tatę. W zależności od gatunku, wychowanie młodych może zająć od 55 do 100 dni, a u pingwina cesarskiego nawet do 150 dni. Po tym okresie maluchy są już gotowe do wyruszenia w swoją pierwszą morską podróż w poszukiwaniu pokarmu.

Na świecie istnieje około 40 gatunków ptaków, które nie potrafią latać. Zalicza się do nich także wszystkie gatunki pingwinów. Największym nielotem jest struś afrykański, który może ważyć nawet 150 kg. Najmniejszym zaś jest chruścielak karłowaty, żyjący na jednej z wysp na Oceanie Atlantyckim i ważący zaledwie 30 g. Inne znane nieloty to nandu – podobne do strusi ptaki z Ameryki Południowej, kiwi – nocne ptaki występujące w Nowej Zelandii, kazuary – ptaki z kostnym hełmem na głowie zamieszkujące Nową Gwineę i północną Australię oraz emu – podobne do strusi ptaki z Australii.

Kazuary to ptaki bardzo zaciekle broniące swojego terytorium. Niestety są zagrożone wyginięciem.	Zobaczyć kiwi nie jest łatwo - prowadzą one nocny tryb życia i jako wyjątek wśród ptaków mają doskonały węch, dzięki któremu znajdują pożywienie w ściółce lasów Nowej Zelandii.