Chcę wiedzieć więcej - ŚLIMAKI

4. Tarka ślimaków ma wiele tysięcy ostrych wyrostków.

Większość ślimaków lądowych to gatunki roślinożerne, lecz wśród tych żyjących w morzach znajdziemy wielu mięsożerców, w tym nawet prawdziwych drapieżników. Każdy ślimak przed połknięciem pokarmu najpierw musi go rozdrobnić – bez względu na to, jaki rodzaj pożywienia smakuje mu najbardziej. Narząd, który mu do tego służy, jest nazywany tarką lub – z łaciny – radulą.

Tarka znajduje się na języku ślimaka. To twarda płytka pokryta tysiącami drobnych, lecz ostrych wyrostków, które są nazywane zębami. Dzięki niej ślimak stopniowo zeskrobuje swój pokarm, po prostu go liżąc. W ten sposób do jego otworu gębowego dostają się drobne, oderwane fragmenty pożywienia, które ślimakowi łatwo jest połknąć.

5. Większość ślimaków przesypia zimę.

Zima dla ślimaków nie jest najprzyjemniejszą porą roku – niskie temperatury, zamarznięta ziemia i woda w jeziorach, brak pokarmu i wygłodniałe drapieżniki wypatrujące czegoś do zjedzenia… To wszystko sprawia, że większość ślimaków unika zimy.

Ślimaki nie podejmują wędrówek do ciepłych krajów, jak robi to wiele gatunków ptaków. Kosztowałoby je to zbyt wiele energii. Niektóre ślimaki nagie jesienią składają jaja i umierają – ich dzieci wyklują się dopiero wiosną. Inne gatunki, głównie te posiadające muszle, odpowiednio przygotowują się do zimy i starają się ją przetrwać. Nie zbierają one zapasów na zimę, jak np. wiewiórki. Zachowują się wręcz przeciwnie – jesienią rozpoczynają głodówkę. Wtedy też znajdują sobie bezpieczną kryjówkę, chowają się w swojej muszli, zamykają jej otwór i… zasypiają na wiele miesięcy, by obudzić się na wiosnę.

Niektóre ślimaki nagie także zapadają w sen zimowy – nie mają muszli, więc zwykle szukają schronienia głęboko pod ziemią, gdzie mróz ich nie dosięga. Ślimaki wodne natomiast zwykle zakopują się na ten czas w mule na dnie zbiornika wodnego, w którym żyją.

6. Za najszybszego ślimaka świata uchodzi ślimak śródziemnomorski.

Ślimaki poruszają się bardzo powoli. Niespiesznie suną po ziemi dzięki falującym skurczom mięśni umieszczonych na spodzie ich nogi. Ślimaki wodne także nie przemieszczają się szybko – pomału pełzną po powierzchni roślin, kamieni czy dna zbiornika. Mogą też dać się ponieść nurtowi wody lub wręcz aktywnie pływać, lecz nawet wtedy nie rozwijają zawrotnych prędkości.

Najwolniej poruszające się ślimaki w ciągu godziny przemierzają kilka metrów. Aby przejść taką odległość, człowiek potrzebuje zaledwie kilku sekund – i to idąc spacerowym krokiem. Za sprintera wśród ślimaków uchodzi bliski kuzyn winniczka – ślimak śródziemnomorski. Na co dzień nie wyróżnia się on rozwijanymi prędkościami, jednak to w przypadku tego gatunku naukowcy odnotowali absolutny ślimaczy rekord – prędkość poruszania wyniosła prawie 47 metrów na godzinę. Sami przyznacie, że jak na ślimaka to bardzo dobry wynik.

7. Ślimak zostawia za sobą ślad
w postaci śluzu.

Śluz, który ślimaki wydzielają na zewnątrz swojego ciała, pełni dla nich bardzo ważną rolę. Pokrywając ich delikatną skórę, chroni ją przed otarciami i skaleczeniami, a także przed zakażeniami i wysychaniem. Pomaga im też
w poruszaniu się – nawilża nie tylko ich skórę, ale też podłoże i sprawia, że przesuwanie się nawet po suchych
i twardych powierzchniach jest dla ślimaków łatwiejsze. Śluz tych zwierząt jest lepki i to dzięki niemu mogą one odbywać pionowe wspinaczki (np. po łodygach roślin) czy wędrować do góry nogami (np. po spodniej stronie liści).

Ta przezroczysta substancja o konsystencji żelu zawiera głównie wodę – inne jej składniki stanowią zaledwie kilka procent. Są jednak na tyle ważne i odżywcze dla skóry ślimaków, że nawet ludzie postanowili się im bliżej przyjrzeć i… wykorzystać w kosmetykach. Niektóre gatunki ślimaków są hodowane w celu pozyskania ich śluzu, który po odpowiednim przygotowaniu może stać się składnikiem kremów odmładzających i nawilżających.

8. Miękkie ciało małży również jest chronione przez muszlę.

Ślimaki należą do jednej z najbardziej różnorodnych grup zwierząt – do mięczaków. Mięczakami są także ośmiornice oraz małże.

Choć na pierwszy rzut oka zwierzęta te bardzo różnią się między sobą, tak naprawdę mają wiele wspólnego. Prawie wszystkie mięczaki to organizmy wodne – tylko niektóre ślimaki opanowały środowisko lądowe, choć i one potrzebują dużo wilgoci w swoim siedlisku. Mięczaki mają miękkie ciała i bardzo delikatną skórę, w której znajduje się wiele gruczołów produkujących śluz. Małże, jak wiele ślimaków, posiadają zewnętrzne muszle, natomiast u ośmiornic muszla ta jest silnie zredukowana lub nie ma jej wcale (tak jak np. u ślimaków nagich). Narządy wewnętrzne tych zwierząt także są podobnie zbudowane.

Obecnie znanych jest ponad 100 000 gatunków mięczaków, spośród których zdecydowaną większość stanowią… ślimaki.