Rozwój emocjonalny - Ćw. 1

Poniżej, w punkcie 1, znajdziesz praktyczne wskazówki, jak radzić sobie z własną złością. Dorosły człowiek zwykle bez trudu uświadamia sobie przyczyny złości - największą trudność sprawia mu zapanowanie nad sobą.

W punkcie drugim umieściłam sposoby radzenia sobie ze złością dzieci. Tutaj najważniejsze jest przeprowadzenie pociechy krok po kroku przez burzę emocji. Zachęcam do realizacji tych kroków i na tej podstawie wypracowania własnych sposobów.

Punkt 3 zawiera ćwiczenie, które poprzez zabawę ma Wam, a przede wszystkim dzieciom uświadomić, jak zmienia się wygląd, kiedy człowiek się złości. To ćwiczenie pomoże umiejętnie rozpoznawać to uczucie po mimice twarzy i postawie. Ułatwi również oswojenie się z taką sytuacja, z groźną miną i pozwoli spokojniej reagować.

1. W chwili złości wykorzystaj jeden ze sposobów:

• wyjrzyj przez okno - patrzenie w dal uspokaja;
• policz do 10;
• oddychaj głęboko przez 2 min - skup się na tej czynności;
• odejdź i zajmij się czymś innym;
• zmęcz się fizycznie (możesz też wykonać odkładaną pracę fizyczną);
• wykrzycz to do siebie lub płacz, najlepiej wtedy, gdy jesteś sam;
• poprzeciągaj się lub idź na spacer dla odprężenia;
• wygadaj się do bliskiej osoby;
• podejmij dowolną działalność artystyczną;
• narysuj swoje negatywne uczucia;
• zapisz, co czujesz.

Na końcu dopisz własny sposób i z niego również korzystaj.

2. A co zrobić, kiedy to dziecko się złości?

Najczęściej takie jego zachowanie jest związane z niezaspokojeniem jakichś potrzeb, co budzi frustrację, złość i agresję.

1. Najważniejsze to pokazać małemu dziecku, że wiemy, co się z nim dzieje (np. widzę że jesteś zły, wściekły, bardzo zdenerwowany…).
2. Nie karać dziecka za okazywanie złości. (!)
3. Ustalić, co się dzieje, co dziecko dokładnie czuje, poznać przyczynę.
4. Ważne jest, by nie pozostawiać malucha z jego złością (nie wychodzić, nie obrażać się), lecz nazywać ją i wskazywać jej przyczynę uruchamiając w dziecku racjonalne myślenie przydatne w panowaniu nad złością.

Pamiętajmy o tym, że nasze dziecko ma prawo do złości i do jej wyrażania, natomiast jej forma może być wątpliwa. Nie zapominajmy, że to my stanowimy dla dziecka wzór i cokolwiek będziemy mówili, ono będzie się złościło tak, jak my okazujemy złość.

3. "Twarz w lustrze."

W zabawie może wziąć udział cała rodzina.

Mówimy do dzieci: "Czy wiesz/wiecie, że w twarzy można czytać jak w książce? Nie są tam wprawdzie zapisane żadne słowa, ale wiele różnych odczuć."

Każdy z uczestników zabawy po kolei lub losowo (obracająca się butelka?) pokazuje, jaką ma minę, kiedy jest zły. Pozostali mu się przyglądają, a następnie starają się, jak najwierniej, pokazać poprzez naśladowanie - "odbicie lustrzane" tej rozzłoszczonej twarzy. Każda z osób ma okazję zobaczyć, jak sama według innych wygląda – jak jest odbierana i jak inni wyglądają. Zwykle jest przy tym śmiechu, co niemiara.

Nie zapomnijcie na koniec o refleksji, że chociaż każdy z nas złości się inaczej, to jednak, zawsze można to wyraźnie odczytać.

Ćwiczenie jest dla dzieci od 7 do 99 lat :) Można spróbować pobawić się z młodszymi dziećmi, jednak należy odpowiednio dostosować sposób podsumowania.

I zawsze pamiętajcie o tym, co mówił już Arystoteles, żeby "złościć się na właściwą osobę, we właściwym stopniu i właściwym momencie, we właściwym celu i we właściwy sposób".
Niech to się stanie Waszym mottem.