Radzenie sobie z emocjami - ZAZDROŚĆ (2)

Kiedy oczekujemy w rodzinie nowego dziecka, często towarzyszy temu wielka radość i podekscytowanie rodziców. Jednak dla naszego „starego” dziecka, to największy kryzys. Nagle przestaje być najważniejsze, wzrastają wymagania, ktoś inny zajmuje uwagę i czas mamy. Dziecko często traci poczucie bezpieczeństwa i pewność, że jest kochane – bardzo potrzebuje pomocy, aby poradzić sobie z tą sytuacją.

JAK PRZYGOTOWAĆ

Bez względu na to, jak je przygotujemy, pojawi się zazdrość i cierpienie. „Żadne tłumaczenie nie przygotowałoby żony na bezbolesne zaakceptowanie konieczności dzielenia domu z młodą kochanka męża” – porównuje tę sytuację dr Ginott. I myślę, że jest to porównanie uzasadnione, oddaje ono najpełniej to, co dzieje się w głowie i serduszku małego dziecka.

Mówiąc maluchowi o spodziewanym powiększeniu rodziny, unikajcie nadmiernej ekscytacji. Nie opowiadajcie, jak będzie wspaniale, że pokocha dzidziusia i będzie mieć braciszka/siostrzyczkę do zabawy. Że tak go kochacie, że chcecie mieć jeszcze jedno takie samo kochane dzieciątko. Dziecko może zapytać (a na pewno pomyśli): „Jeśli mnie naprawdę kochacie, to po co wam drugie dziecko?” Nie oczekujcie, że będzie tym zachwycone.

CO MÓWIĆ

Wasze taktowne zachowanie w tej sytuacji i odpowiednie słowa są decydujące. Warto ukazać różne strony nowej sytuacji i uprzedzić o możliwych dla dziecka pozytywnych i negatywnych skutkach. Opowiedzieć, że dzidziuś czasem będzie zabawny, a czasem będzie sprawiać kłopot. Że będzie się załatwiać w pieluszki, że mama będzie musiała się nim opiekować, myć i karmić. Można też powiedzieć: „Możesz być zazdrosny. Możesz sobie nawet pomyśleć, że mama już mnie tak nie kocha, kocha tylko dzidziusia. Kiedy będziesz tak myśleć, przyjdź i powiedz mi to. Wtedy cię przytulę i pocałuję, żebyś się nie smucił. Będziesz wiedział, że mamusia cię kocha.”

JAK UŚWIADOMIĆ ZAZDROŚĆ

U dzieci, które tłumią zazdrość, może się ona ujawnić w postaci choroby lub złego zachowania. Zwłaszcza, jeśli zabrania się dziecku mówić o tym uczuciu. Jeśli nie może o tym powiedzieć, tym większe jest ryzyko, że zapragnie to maluchowi okazać. Dzieci muszą mieć możność wyrażenia swych uczuć słowami.

Można z dzieckiem porozmawiać otwarcie:

• Widzę, że nie przepadasz za maluszkiem/dzidziusiem.
• Wolałabyś nie mieć rodzeństwa…
• Chciałbyś mieć mamusię tylko dla siebie.
• Jest ci smutno i złości cię, kiedy zajmuję się małym.
• Widzę, że jesteś tak zła na brata, że go uderzyłaś. Nie mogę ci pozwolić, żebyś robiła mu krzywdę, ale kiedy czujesz się tak, możesz przyjść do mnie i mi powiedzieć. Ja zawsze będę z Tobą.
• Kiedy poczujesz się opuszczony, powiedz, to znajdę więcej czasu dla ciebie.

Zazdrość ma różne oblicza i nie zawsze jest to chęć uczynienia krzywdy. Czasami objawia się w postaci rywalizacji, albo unikaniu współzawodnictwa, w chciwości lub nadmiernej hojności. O innych konsekwencjach oraz o postawach podsycających zazdrość czytaj w następnym artykule.